دوره دوم ریاست جمهوری اوباما که همزمان با ریاست جمهوری حسن روحانی است را میتوان دوران طلابی لابی رژیم دانست که طی آن، سازمان نایاک و لابی مماشات با رژیم، از یک گروه فشار به متحد و همکار کاخ سفید ارتقاء یافت. سیاست اوباما در رابطه با ایران عمدتا روی نظریات و راهکارهائی بنیان نهاده شده بود که لابی رژیم سالها تبلیغ میکرد که گویا نرمش و دوستی با رژیم، جناح موسوم به اصلاح طلب را تقویت میکند و ماهیت رژیم و سیاست خارجی اش نیز تغییر خواهند کرد. در این دوره، رژیم به کمک لابی خود نه تنها به بخشی از اهداف خود در مذاکرات هسته ای دست یافت، بلکه با تأثیر گذاری روی سیاست خاورمیانه ای آمریکا، توانست نفوذ و حضور نظامی اش در منطقه را گسترش دهد.
